Elinor Carucci

Naarmate Elinor Carucci's fotografisch dagboek zich verder ontwikkelt, krijgen we meer details van haar omgeving, haar gezinsleven en haar huis te zien. Carucci neemt de kijker mee in een zeer privé deel van haar wereld. De afdruk van een gekreukt laken op een lichaam na het ontwaken, of van een ritssluiting ergens op de huid ziet er vertrouwd en dichtbij uit. Maar haar eerste onderwerp was haar moeder die ze nog steeds volgt en fotografeert. Hun rollenpatroon verandert en de relatie wordt sterker in het ouder worden. Het gaat over kracht en angsten. In een interview zegt Carucci dat door het fotograferen van haar moeder, zij zichzelf denkt te beschermen tegen haar angsten voor het verouderingsproces. Maar naarmate de tijd verstrijkt, is het nèt de fotografie die ervoor zorgt, dat deze niet te verbloemen waarheid aan het licht te komt. Een interessante metafoor in sterke beelden. Vind je dit een interessant artikel? Kijk ook eens naar; Emmet Gowin