Een park is een park en soms is het meer dan een park. In iedere stad vind je ze. Het zijn plekken waar mensen ontspannen, flaneren, sporten of gewoon wat rondlopen. Even ontsnappen aan de drukte en massaliteit van de stad. Het is echter ook een plek waar veel verhalen te vinden zijn. Bruce Davidson woont in New York en ging vanaf 1991 regelmatig naar Central Park. Vier jaar lang verkende hij het en vond allerlei verhalen en bijzondere momenten. Het knappe van dit boek is dat het niet bij snapshots blijft. Door de vele bijzondere mensen en situaties krijgt het boek diepgang. Het park komt tot leven.
Het is echter ook een toevluchtsoord. Mensen die niet mee kunnen komen in de stad, zoeken ook hun heil in het park. Davidson heeft ze ook meegenomen in het boek. Op zijn kenmerkende manier worden ze respectvol geportretteerd. Dit boek sluit mooi aan bij ander werk van Davidson, denk bijvoorbeeld aan ‘East 100th Street’, grote maatschappelijke thema’s zoals armoede en discriminatie. In Central Park zijn ze niet meteen zichtbaar aanwezig, maar als je goed kijkt zie je ze wel. Details zijn vaak veelzeggend. Het park is een plek voor de succesvollen en voor de achtergestelden. De overeenkomst is dat iedereen hier komt om even te ontsnappen aan de drukte van de stad.
Tekst: Hans Rutten
Vind je dit een interessant artikel? Kijk ook eens naar; Harry Gruyaert-West East.
