Robert Longo (1953) groeide op in Long Island, New York. Als kind was hij gefascineerd door massamedia; films, tijdschriften, televisie en stripboeken. Deze zijn altijd een bron van inspiratie geweest voor zijn kunst.
Hij studeerde beeldhouwkunst aan het State University College in Buffalo-New York, en had een breed scala aan interesses die zijn latere werk zouden beïnvloeden. in 1974, richtte hij samen met zijn vrienden van de kunstacademie 'Hallwalls' op, een visionaire tentoonstellings- en praatruimte waar het werk van enkele van de meest baanbrekende kunstenaars uit de jaren '70 te zien was. (De ruimte is tot op de dag van vandaag nog steeds actief en is een van de belangrijkste locaties voor hedendaagse kunst in de noordelijke kant van New York)
In deze tijd begon zijn levenslange vriendschap met Cindy Sherman. Longo is vooral bekend van 'Men in the Cities', zijn levensgrote fotorealistische tekeningen van verwrongen figuren, gemaakt tussen 1977 en 1983. Deze monochrome serie, gemaakt met houtskool, grafiet en inkt, toont de bewegingen van zakenmannen en -vrouwen in een stilstaande haast explosieve houding, en groeide uit tot een icoon van de kunst uit de jaren ’80.
Longo was een prominent lid van de Pictures Generation, een groep kunstenaars die zich richtten op mediabeelden en hun invloed op de collectieve culturele geest. Hij werkte met meerdere media, waaronder populaire vormen zoals muziekvideo's en produceerde later in zijn carrière grote, gedetailleerde houtskooltekeningen van nieuwsbeelden, zoals raciale conflicten in de VS en de migratiecrisis in Europa. Hij heeft altijd een grote interesse gehad in de manier waarop de media de werkelijkheid weergeven en de rol van de kunstenaar bij het uitpakken van popcultuur beelden voor een hedendaags publiek.
Longo's Men in the Cities-serie (1981) was te zien in zijn eerste solotentoonstelling in de Metro Pictures Gallery. De verwrongen figuren lijken te zijn gevangen in het midden van een dans of vrije val, tussen extase en doodsangst. Ze vertegenwoordigen de yuppies van de jaren 80. Punkmuziek en de jeugdige uitbundigheid botsen met de hebzucht en ambitie die eveneens kenmerken van het tijdperk werden. (In de film ‘American Psycho’ zijn werken uit deze serie te zien in het decorontwerp.)
Collega kunstenaars als Gretchen Bender, Cindy Sherman en Richard Prince waren zijn modellen. Hij ensceneerde ze op zijn dak, manipuleerde hun bewegingen door er voorwerpen naar te gooien en er touwen aan vast te knopen, en fotografeerde ze, waardoor het beeld ontstond van de figuur die in de ruimte iets werd aangedaan of gearresteerd werd, geïnspireerd door punkmuziek. Longo projecteerde de foto's en trok ze over in grafiet, voordat hij aan de fijnere details werkte om de verdraaiingen te overdrijven.
Longo's werk viel op door zijn gebruik van beelden waarmee hij kijkers confronteert met de archetypen van hun tijd. Fotografie is hierbij een centrale bron gebleven en zoals hij zei: "Tekenen van foto's is een manier om de beelden die ons achtervolgen terug te winnen".
Wil je meer weten over inhoudelijke fotografie? Lees onze blogs, download ons E-book of schrijf je in bij ons BEELDlab. Ben je klaar voor de echte cursus? In september starten we weer op. Zorg dat je er op tijd bij bent...
www.forumbeeldtaal.nl
