Als je hierover nadenkt zijn we allemaal ergens wel met fotografie bezig geweest die mooi moest zijn. Niks mis mee.
Schilderijtjes syndroom
We deden mee aan compositie, de gulden snede, een mooi lichtje en extreme diafragmering. We deden mee aan het schilderijtjes syndroom wat de fotografie in de 19e eeuw heeft opgelopen in haar peuter,- kleuter- en kindertijd. Met respect maar de meeste beoefenaars van de fotografie zitten nog in deze periode en dat is ook niet vreemd. Als je een camera koopt zie je vaak in de gebruiksaanwijzing hoe je moet fotograferen. Wil je er verder mee ga je een cursus doen of sluit je je aan bij een club of vereniging. De meeste van deze instanties leren je hoe je hoe je een schilderijtje moet maken. Dit is niet vinger wijzend bedoeld maar fotografie is volwassen geworden. Ze heeft haar eigen ontwikkeling doorgemaakt en de schilderkunst van zich afgeworpen.
Schilderen en fotograferen
Een foto komt op een volledige andere manier tot stand dan een schilderij en daardoor verschillen fotografie en schilderkunst wezenlijk van elkaar.
Een schilder begint met een leeg doek. Met alles wat op dat doek wordt aangebracht, elke streek, punt, elk vlak, maakt zij of hij het beeld complexer. Een fotograaf begint met de hele wereld. Met elke keuze van wat er wel en niet binnen het kader wordt opgenomen, maakt zij of hij het beeld ordelijker.
“I photograph to find out what something will look like photographed.”
Garry Winogrand (1928-1984)
Foto: Garry Winogrand
Je vindt het misschien wel heel normaal als een onderwerp een beetje op een derde van een foto is gepositioneerd. Maar als je op dezelfde manier naar dat onderwerp zou moeten kijken, dan zou je daar niet vrolijk van worden. Je moet dan jouw focus bewust van het midden weg bewegen, en daardoor scheel gaan kijken. Niet echt iets om de hele dag te doen.
Je kunt het vergelijken met schrijven en spreken.
Schrijven en spreken verhouden zich over het algemeen, wat betreft tempo en directheid, hetzelfde tot elkaar als schilderen en fotograferen. (niet altijd natuurlijk maar we nemen het even voor het gemak als voorbeeld)
“Net zoals wanneer mensen schrijven, ze een andere taal gebruiken dan wanneer ze spreken. Het taalgebruik mag wat gekunstelder zijn, het kan iets formeler zijn. En ik wilde die spreekkwaliteit bereiken.” Stephen Shore (geb. 1947)
Foto: Stephen Shore
Misschien blijf je denken: alles goed en wel, maar ik hou gewoon van mooie foto’s.
De schoonheid in de kunsten staat bij veel mensen nu eenmaal hoog in het vaandel en niemand houdt je tegen om 'mooi' in te zetten.
Echter, het gebruiken van 'mooi' is geen garantie voor een goede foto – en andersom kan een afbeelding zonder 'mooi' absoluut schoonheid overbrengen.
Deze onderstaande foto van Joachim Brohm is absoluut niet 'mooi' maar wel beresterk in haar kracht en communicatie.
Foto: Joachim Brohm
Zodra je met jouw beelden meer wil gaan vertellen dan enkel hoe mooi of aantrekkelijk ze zijn, dan zul je al snel merken dat 'mooi' je daarbij in de weg kan gaan zitten. Je hebt ruimte nodig om te onderzoeken hoe je met je beelden jouw boodschap over kunt brengen. En zodra je dat doet, zul je zien dat er veel meer ‘fotografische deuren’ voor je opengaan dan je wist dat er bestonden.
Dus; grijp de uitdaging aan, zeg wat je met je foto’s wilt vertellen en bevrijd jezelf uit het keurslijf van mooi.
Wil je meer weten over inhoudelijke fotografie? Lees onze blogs, download ons E-book of schrijf je in bij ons BEELDlab. Ben je klaar voor de echte cursus? In september starten we weer op.
Heb je interesse in onze cursus maar wil je eerst een vrijblijvend oriënterend Zoom gesprek? Stuur ons een mail en we maken een afspraak.
forumbeeldtaal@gmail.com
Foto boven: Garry Winogrand
