Pennen, tasjes, schoenen, kleding, scooters of auto's, hij had het allemaal. Seydou Keïta (1921-2001) opende in 1949 een fotostudio in zijn geboortestad Bamako in Mali. Hier portretteerde hij de mensen op een intense en humane manier, met attributen uit het Westen. Als geportretteerde leek het alsof je bij de bourgeoisie hoorde en kon je pronken met je foto bij familie en vrienden.
De weerslag die zijn foto's uiteindelijk hebben gehad op de samenleving was groot; iets dat Keïta niet had voorzien. Begin jaren '90 doken 3 van zijn foto's op ('fotograaf: onbekend') tijdens een Afrikaanse show in New York. Andre Magnin, een Parijse curator, vloog direct naar Mali om te onderzoeken wie de foto's had gemaakt en kwam na een korte zoektocht bij Keïta terecht. Keïta vertrouwde Magnin een aantal negatieven toe en deze liet ze in Parijs groot afdrukken. De foto's werden gebruikt tijdens twee grote exposities in Parijs en in New York. Keita's naam werd hiermee gevestigd binnen de sociaal culturele en maatschappelijke historie van de fotografie. Momenteel worden hoge prijzen betaald voor zijn foto's en het lijkt er op dat de investeringen in zijn toenmalige attributen een gouden greep waren. Dat zijn werk cultureel maatschappelijk wereldberoemd zou worden, had hij zelf nooit kunnen kunnen vermoeden.
Uitzicht op de tentoonstelling Seydou Keita, Minneapolis Institute of Arts, 1994
Wil je meer weten over inhoudelijke fotografie? Lees onze blogs, download ons E-book of schrijf je in bij ons BEELDlab. Ben je klaar voor de echte cursus? In september starten we weer op.
www.forumbeeldtaal.nl
