In de fotografie van Philip-Lorca diCorcia lopen realiteit en fictie door elkaar heen.
Mix van straat- en geënsceneerde fotografie
De theatraliteit binnen zijn beelden is zorgvuldig opgebouwd en zijn werk wordt vaak omschreven als filmisch. Maar ze suggereren eerder iets, dan dat ze een volledig verhaal vertellen. DiCorcia's aandacht voor detail en het werken met semi-ensceneringen is het kenmerk van zijn proces, die een generatie aan fotografen heeft beïnvloedt. Zijn typische mix van straat- en geënsceneerde fotografie, die ogenschijnlijk niet bij elkaar horen, vloeien door zijn aanpak naadloos in elkaar over. We spreken hier van een cross-over die geschiedenis heeft geschreven!
Hustlers
Vanuit zijn studie liet hij zich inspireren door Phillipe Halsman en Bill Brand, beide fotografen die in studio’s werkten en ensceneringen maakten. Interessant genoeg zocht hij later een andere weg, bij Garry Winogrand en Lee Friedlander. Beide straatfotografen met een gerichte, persoonlijke zoektocht binnen hun eigen werk. In diezelfde periode zien we kleurenfotografie in het autonome gebied opduiken bij pioniers als William Eggleston, Stephen Shore en Joel Sternfeld. Ook DiCorcia koos bewust voor afdrukken in kleur. Tussen 1990 en 1992 maakte hij de serie Hustlers.
Realiteit wordt fictie
Mannelijke prostituees, die hij benaderde en betaalde voor wat ze vroegen - om iets anders te doen dan wat ze gewend waren. Nu zouden ze poseren in vooraf klaargemaakte foto-locaties, waar flitsapparatuur stond opgesteld. DiCorcia trok de harde realiteit zo de fictie binnen en komt er op een sublieme manier mee weg. Het is alsof hij een complete fotostudio over het ’straatmodel' heen schuift. Zoals Richard Avedon en Irving Penn de achtergrond veranderden door de context weg te laten, zo vervreemd DiCorcia een wereld die we als ‘normaal’ ervaren.
Streetwork en Heads
Na Hustler duikt hij verder de straatfotografie in en vind de discipline opnieuw uit. Voor zijn series Streetwork (1993-1997) en Heads (2000-2001) monteert hij flitsers aan palen en gebouwen waar mensen langs lopen. In tegenstelling tot andere straatfotografen wil DiCorcia niet een morele waarheid prediken. Hij zoekt vooral de grenzen op van waaruit onze perceptie begint en eindigt. Of zoals hij het zelf zegt: "Reality has become a parallel universe, with photographers returning with different versions of what it truly looks like."
Wil je meer weten over inhoudelijke fotografie? Lees onze blogs, download ons E-book of schrijf je in bij ons BEELDlab. Ben je klaar voor de echte cursus? In september starten we weer op.
