Cindy Sherman

Cindy Sherman (1954) groeide op in het rustige, voorstedelijke Huntington, Long Island, New York. Ze beschreef haar jeugd als beschut en eenzaam, vermengd met films, tv-series en reclame, wat een sterke invloed op haar had.

Ze begon in 1974 aan de kunstacademie in Buffalo, omdat haar ouders haar niet naar Manhattan lieten verhuizen.  Sherman was een van de oprichters van Hallwalls, een door kunstenaars gerunde ruimte die bekend werd en een springplank was naar de kunstwereld in New York. De dynamische stad New York had een diepe impact op Shermans artistieke carrière.

In die tijd, eind jaren zeventig, werd fotografie nog niet echt gerespecteerd als kunst. De overheersend mannelijke kunstscene werd gedomineerd door schilderkunst, abstract expressionisme en popart. Er waren echter grote veranderingen in de lucht, zowel voor de rol van de kunstenaar als voor de rol van vrouwen. Kunstenaars met een hang naar conceptuele en idee-gebaseerde kunst, zoals Sherrie Levine (1947) en Barbara Kruger (1945), kozen benaderingen die geen vooropgezette vorm hadden: fotografie, film, acties, tekst. Ze werkten vaak in serie’s en met verwijzingen naar massacultuur en consumentisme. Beïnvloed door een eerdere generatie performancekunstenaars ontwikkelde Sherman een fascinatie voor vermomming (een fascinatie die ze al sinds haar kindertijd had) nu in confrontatie met haar eigen camera.

UIt; Untitled Film Stills

Haar eerste werken waren zwart-foto's, waarin zij zogenaamde 'film stills', foto's van fragmenten uit speelfilms, exact nabootste. 'Untitled Film Stills', getoond op de performance- en videoruimte ‘The Kitchen’ in New York in 1980, was Shermans doorbraak. In deze serie wisselt zij af tussen verschillende stereotiepe vrouwelijke rollen: de professional, de femme fatale, de gevallen vrouw. Een transformatie die identiteit onthult als rollenspel, waarbij vrouwelijkheid wordt gevormd door mannelijke verwachtingen.

De foto's waren enorm intrigerend voor intellectuelen uit die tijd. Cindy Sherman wordt gerekend tot de kunstenaars die bekend staan als de Pictures Generation, samen met kunstenaars als Sherrie Levine, Barbara Kruger en Robert Longo. Ze borduurden voort op reeds bestaande beelden en observeerden hoe massamedia foto's en ficties nieuwe realiteiten genereerden die net zo tastbaar waren als de 'echte'. Deze zwart-witfoto's tonen haar zelf als model in verschillende kostuums en poses, en zijn haar portretten van vrouwelijke stereotypen die te vinden zijn in film, televisie en reclame. Net als Barbara Kruger onderzoekt en vervormt Sherman vrouwelijkheid als een sociale constructie. Hoewel ze haar carrière begon met zwart-witfotografie, stapte Sherman begin jaren 80 over op kleurenfilm.

Cindy Sherman- 1981

In de meeste van haar foto’s is Sherman model, fotograaf en regisseur. Ze verandert haar uiterlijk regelmatig onherkenbaar door middel van make-up, protheses en kostuums. Ze haalt haar persona's uit verschillende bronnen, waaronder sprookjes, kunstgeschiedenis, film noir en de modewereld. Haar gebruik van kostuums en make-up daagde de manier uit waarop portretkunst werd beschouwd.

Cindy Sherman- 1989

Naast de Untitled Film Stills-serie is ze vrouwen blijven verkennen als onderwerp, vaak met uitgebreide vermommingen in grootschalige kleurenfoto's, gedurende haar hele carrière.

"Ik maak graag beelden die van een afstand verleidelijk, kleurrijk, weelderig en boeiend lijken, en dan realiseer je je dat waar je naar kijkt iets totaal tegenovergestelds is," zegt ze. "Het lijkt me saai om het typische idee van schoonheid na te streven, omdat dat de gemakkelijkste en meest voor de hand liggende manier is om de wereld te zien. Het is moeilijker om naar de andere kant te kijken."

Wil je meer weten over inhoudelijke fotografie? Lees onze blogs, download ons E-book of schrijf je in bij ons BEELDlab. Ben je klaar voor de echte cursus? In september starten we weer op.

www.forumbeeldtaal.nl