Taryn Simon (1975) is een kunstenaar die ons steeds weer uitnodigt om anders te kijken.
Niet naar wat zich recht voor onze ogen afspeelt, maar naar datgene wat schuilgaat achter systemen, rituelen en structuren die zo vertrouwd lijken dat we hun verborgen logica nauwelijks meer zien. Of het nu gaat om een archief, een bloedlijn, of een microfoon tijdens een verkiezingscampagne, Simon maakt de onzichtbare contouren van macht zichtbaar, en onthult hoe die onze werkelijkheid vormgeven.
‘The Innocents’ (2002) wordt gezien als een baanbrekend project omdat het de kwetsbaarheid van waarheid en recht blootlegt. In de serie fotografeerde Simon mannen en vrouwen die in de VS onterecht veroordeeld waren voor zware misdrijven. Vaak poseerden ze op de plekken waar hun vonnissen tot stand kwamen. Scènes van arrestatie, misdaadlocaties of plekken waar ze ‘geïdentificeerd’ werden. Het maakt duidelijk dat foto’s, vaak gebruikt als bewijs, soms juist misleiden en schade veroorzaken. Het werk brengt meerdere lagen samen zoals de persoonlijke verhalen van onschuldigen, de maatschappelijke kritiek op het rechtssysteem, en een reflectie op de rol van fotografie zelf. Simon toont dat een foto nooit neutraal is, maar geladen met interpretatie en macht. Het legt bloot hoe gerechtigheid kan ontsporen, met levenslange gevolgen.
‘A Living Man Declared Dead and Other Chapters I–XVIII’ (2008–2011) verweeft persoonlijke verhalen met universele thema’s zoals familie, lot en macht. Voor dit project reisde Simon de wereld rond om bloedlijnen te documenteren, waarbij ze portretten, documenten en genealogische gegevens combineerde. Het vertelt een complex verhaal van familiegeschiedenis, erfgoed en de toevallige, vaak tragische gebeurtenissen die levens beïnvloeden. Ze onthult hoe individuele levens worden gevormd door grotere sociale en politieke structuren en daagt uit om na te denken over identiteit, erfgoed en de manieren waarop macht en geschiedenis mensen beïnvloeden.
Toegang krijgen tot organisaties
Haar projecten zijn ambitieus. Ze werkt met fotografie, sculptuur, tekst, geluid en performance, en combineert die media in langdurige, zorgvuldig voorbereide onderzoeken. Haar manier van onderzoek doen en fotograferen lijkt op die van Susan Meiselas, met zorg voor context en menselijke verhalen. Toegang krijgen tot organisaties zoals het Amerikaanse ministerie van Binnenlandse Veiligheid tot Playboy of de Internationale Commissie voor Vermiste Personen, is een cruciaal onderdeel van haar proces. Het resultaat roept vragen op over kennis, autoriteit en de manier waarop verhalen worden verteld.
‘An American Index of the Hidden and Unfamiliar’ (2007) onderzoekt de grenzen tussen zichtbare en verborgen werelden. In dit project fotografeerde en documenteerde ze locaties, objecten en systemen in de Verenigde Staten die normaal ontoegankelijk zijn voor het publiek. Van nucleaire opslagplaatsen tot laboratoria en geheime overheidsinstellingen. Door deze plekken in een strak en overzichtelijk kader te presenteren, legt Simon de verborgen structuren van macht, kennis en controle bloot. Het daagt de kijker uit om na te denken over wat we wel en niet mogen zien, en waarom sommige kennis voorbehouden is aan experts of autoriteiten. Tegelijkertijd blijft het werk aantrekkelijk en toegankelijk en laat een wereld zien die meer gelaagd is dan op het eerste gezicht lijkt.
Macht en zichtbaarheid
Simon onderzoekt thema’s als geheimhouding, representatie en de fragiele manier waarop overleven, macht en zichtbaarheid met elkaar verweven zijn. Haar stijl is terughoudend en sober, maar achter die schijnbare neutraliteit sluimert altijd een spanningsveld van wat we zien, wat we missen, en wie bepaalt eigenlijk de regels van dit spel? Tijdens de Amerikaanse verkiezingscampagne van 2024 verzamelde Simon objecten die symbool staan voor de enscenering van democratie: van oproer uitrusting en Fox News-microfoons tot frieten van McDonald’s. In haar handen worden deze voorwerpen artefacten, bijna als vondsten uit een verre beschaving. Ze lijken onbelangrijk, maar hebben veel betekenis.
‘The Game’ (2024) onderzoekt op een speelse en scherpe manier de politieke theaterwereld van de Amerikaanse verkiezingscampagne. Simon verzamelde objecten, plekken en symbolen die een rol speelden tijdens de campagne, zoals een microfoon van Fox News, oefenstembiljetten, uitrusting van de Capitol Police en zelfs frieten van McDonald’s. Door deze voorwerpen apart te fotograferen, verandert ze alledaagse objecten in symbolen van macht en ritueel. Het werk laat zien hoe politieke macht wordt geënsceneerd. Tegelijkertijd zet de serie de kijker aan het denken over hoe macht wordt getoond, gebruikt en ervaren in een democratie die op toneel lijkt.
Paperwork and the Will of Capital (2015) is een opvallend project waarin Simon laat zien hoe politieke en economische macht zich manifesteert. Ze reconstrueerde bloemstukken die aanwezig waren bij de ondertekening van internationale verdragen en financiële deals, van vredesakkoorden tot handelscontracten. Door de boeketten apart te fotograferen, toont ze de rituelen en symbolen van macht en nodigt de kijker uit na te denken over de vaak verborgen processen achter internationale beslissingen. Elk bloemstuk wordt zo niet alleen een ‘mooi’ kunstwerk, maar ook een document van politieke en economische geschiedenis. Het project combineert schoonheid met een kritische blik op de structuren van kapitalisme en diplomatie.
Simon is rigoureus in de aanpak van onderzoek, en de manier waarop ze kunst en journalistiek met elkaar verweeft. Ze maakt projecten die vaak jaren in beslag nemen en waarbij toegang tot gesloten instituten, archieven en verborgen plekken belangrijk is. Het onzichtbare wordt zichtbaar waarbij ze fotografie combineert met tekst, performance, sculptuur en geluid. Ze laat zien dat kunst niet alleen beeld is, maar ook onderzoek, archief en kritisch denken. Haar werk stelt vragen over macht, representatie en waarheid. Daarmee heeft ze zich gevestigd als een van de meest invloedrijke kunstenaars van haar generatie.
Wil je meer weten over inhoudelijke fotografie? Lees onze blogs, download ons E-book of schrijf je in bij ons BEELDlab. Ben je klaar voor de echte cursus? In september starten we weer op.
