Philip-Lorca diCorcia
In de fotografie van Philip-Lorca diCorcia lopen realiteit en fictie door elkaar heen. De theatraliteit binnen zijn beelden is zorgvuldig opgebouwd en zijn werk wordt vaak omschreven als filmisch. Maar ze suggereren eerder iets, dan dat ze een volledig verhaal vertellen. DiCorcia's aandacht voor detail en het werken met semi-ensceneringen is het kenmerk van zijn proces, die een generatie aan fotografen heeft beïnvloedt. Zijn typische mix van straat- en geënsceneerde fotografie, die ogenschijnlijk niet bij elkaar horen, vloeien door zijn aanpak naadloos in elkaar over. We spreken hier van een cross-over die geschiedenis heeft geschreven!
Vanuit zijn studie liet hij zich inspireren door Phillipe Halsman en Bill Brand, beide fotografen die in studio’s werkten en ensceneringen maakten. Interessant genoeg zocht hij later een andere weg, bij Garry Winogrand en Lee Friedlander. Beide straatfotografen met een gerichte, persoonlijke zoektocht binnen hun eigen werk. In diezelfde periode zien we kleurenfotografie in het autonome gebied opduiken bij pioniers als William Eggleston, Stephen Shore en Joel Sternfeld. Ook DiCorcia koos bewust voor afdrukken in kleur. Tussen 1990 en 1992 maakte hij de serie Hustlers.
Na Hustler duikt hij verder de straatfotografie in en vind de discipline opnieuw uit. Voor zijn series Streetwork (1993-1997) en Heads (2000-2001) monteert hij flitsers aan palen en gebouwen waar mensen langs lopen. In tegenstelling tot andere straatfotografen wil DiCorcia niet een morele waarheid prediken. Hij zoekt vooral de grenzen op van waaruit onze perceptie begint en eindigt. Of zoals hij het zelf zegt: "Reality has become a parallel universe, with photographers returning with different versions of what it truly looks like."
Wil je meer weten over inhoudelijke fotografie? Lees onze blogs, download ons E-book of schrijf je in bij ons BEELDlab. Ben je klaar voor de echte cursus? In september starten we weer op. Zorg dat je er op tijd bij bent, want ze raken vol.
www.forumbeeldtaal.nl